parum

părum, subst. indecl. and adv. (for the comp. and sup. mĭnus and mĭnĭme are used; v. h. vv. sub parvus) [akin to parvus and pauros: cf. parco], too little, not enough (opp. satis and nimium).

I.

Lit.

A.

Subst.

1.

With gen.:

in hac enim satis erat copiae, in illā autem leporis parum,

Cic. Brut. 68, 240:

non parum humanitatis (= satis),

id. Rosc. Com. 16, 46:

satis eloquentiae, sapientiae parum,

Sall. C. 5, 4:

Latini sanguinis,

Hor. Epod. 7, 4:

splendoris,

id. Ep. 2, 2, 111.—

2.

Absol.:

magis offendit nimium quam parum,

Cic. Or. 22, 73; cf.:

in hoc genere nimium quod est offendit vementius quam id, quod videtur parum,

id. ib. 53, 178:

melius est parum cum timore Domini,

Vulg. Prov. 15, 16; 16, 8.—

B.

Adverb.

1.

With verbs:

parum praedicas,

Plaut. Am. 1, 1, 218:

consulitis parum,

Ter. Ad. 5, 9, 36:

parum procedit quod ago,

id. And. 4, 1, 56:

si parum intellexti,

Plaut. Rud. 4, 4, 59:

quaero ex te, quae parum accepi,

Cic. N. D. 3, 1, 4:

cum parum memineris, quod concesseris,

id. Inv. 1, 47, 88:

credere alicui,

Caes. B. C. 2, 31:

affirmatur,

Tac. H. 4, 60.—

b.

Parum est, videtur, etc., it is, seems, not enough, not sufficient: parum habere, to deem it not enough, to be not content with any thing:

immo duas dabo, una si parum est,

Plaut. Stich. 4, 1, 44:

rebus servandis centuplex murus parum'st,

id. Pers. 4, 4, 11:

parumne est, quod nobis succenset senex, Ni instigemus etiam?

Ter. Phorm. 3, 3, 13:

parumne est, quod tantum homines fefellisti, ut neglegeres auctoritatem senatūs,

Cic. Sest. 14, 32; often followed by nisi:

consules parum sībi videri praefati pro merito eorum suā voce conlaudari eos, nisi, etc.,

Liv. 27, 10, 5:

parum fuisse non laudari Africanum... nisi, etc.,

id. 38, 54, 9; 6, 40, 8; 42, 4, 6;

38, 54, 9: parum est, ut in curiam venias, nisi, etc.,

Plin. Pan. 60; rarely by si:

parum est, si in partem ejus venis, etc.,

Liv. 6, 40, 18:

ceu parum sit in tantam pervenire altitudinem,

Plin. 31, 1, 1: non nocuisse parum est;

prodest quoque,

Ov. F. 2, 415:

quid satis est, si Roma parum?

Luc. 5, 274:

haec talia facinora impune suscepisse parum habuere,

Sall. J. 31, 9: templum violare parum habuisse, nisi, etc., Liv. 42, 3; Vell. 2, 76 fin. parum est, aegrum non esse, Tac. Or. 23.—

2.

With adjectives, not sufficiently, too little. sunt ea quidem parum firma, Cic. Att. 10, 11:

si parum multi sunt, qui, etc.,

id. Planc. 7, 18:

parum multae necessitudines,

id. ib. 30, 72; id. Tusc. 5, 37, 107:

blanda es parum,

Plaut. Cas. 3, 3, 21: dum pudet te parum optimatem esse, Cael. ap. Cic. Att. 10, 9, A, 2:

parum claris lucem dare coget,

Hor. A. P. 448:

castis,

id. C. 1, 12, 59.—

3.

With adverbs:

nemo parum diu vixit, qui, etc.,

not enough, not sufficiently, Cic. Tusc. 1, 45, 109:

diligenter,

id. Att. 10, 9:

mature,

Liv. 21, 3:

cui rei parum diligenter ab iis erat provisum,

Caes. B. G. 3, 18, 6:

si quando dictum est: est autem dictum non parum saepe,

often enough, Cic. Fin. 2, 4, 12:

cum non parum liberaliter domum suam homines invitaret,

Nep. Att. 13, 6; cf.:

parum in tempore,

not in good season, too late, Tac. A. 1, 19.—

II.

Transf., in gen., not particularly, not very, little (perh. only postAug.), v. Madv. ad Cic. Fin. 781 sq.; Dietsch ad Sall. J. 85, 31.

A.

With adjectives:

semper fuerunt non parum multi, qui, etc.,

not few, Quint. 6, 2, 3; so,

scripsit non parum multa,

id. 10, 1, 124.—

B.

With verbs:

non sunt composita mea verba: parum id facio,

I care little for it, Sall. J. 85, 31 Kritz (but the true read. is parvi, Dietsch ad loc.; Madv. ad Cic. Fin. p. 781):

dolebimus, sed parum,

Sen. Ep. 116, 7:

nihil aut certe parum, intererat,

Plin. Pan. 20, 3:

(littera M) etiamsi scribitur, tamen parum exprimitur,

it is hardly sounded, Quint. 9, 4, 40; 8, 3, 5:

possessa ipso transitu Vicetia: quod per se parum, etc.,

Tac. H. 3, 8:

non principatus appetens, parum effugerat ne dignus crederetur (= vix),

id. ib. 3, 39 fin. (Cic. Tusc. 5, 14, 41, the better read. is: qui pauca metuit, Bait.).